مواد آب گریز بتن، موادی هستند که به منظور جلوگیری از نفوذ آب و رطوبت به داخل بتن به آن اضافه می شوند. این مواد با ایجاد یک لایه محافظ روی سطح بتن، مانع از جذب آب توسط بتن و بروز مشکلات ناشی از آن مانند:
فرسایش و تخریب بتن
زنگ زدگی میلگردها
رشد قارچ و کپک
کاهش مقاومت و دوام بتن
ایجاد لکه و شوره
می شوند.
مواد آب گریز بتن به طور کلی به دو دسته پودر و مایع تقسیم می شوند:
مواد آب گریز پودری: این مواد به صورت پودر خشک به مخلوط بتن اضافه می شوند و با سیمان واکنش شیمیایی می دهند و یک لایه محافظ نفوذ ناپذیر روی سطح بتن ایجاد می کنند.
مواد آب گریز مایع: این مواد به صورت محلول مایع به سطح بتن موجود اعمال می شوند و با نفوذ به داخل منافذ بتن، آنها را مسدود کرده و مانع از نفوذ آب می شوند.
افزایش عمر مفید سازه های بتنی
کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری
بهبود ظاهر بتن
افزایش مقاومت بتن در برابر یخ زدگی و ذوب شدن
کاهش احتمال ترک خوردگی بتن
ایجاد سطحی ضد گرد و غبار و قابل شستشو
پیشنهاد مطالعه : جهت دسترسی به مجموعه ای از مقالات جامع در زمینه افزودنی های بتن کلیک نمایید.
مواد آب گریز بتن در طیف وسیعی از کاربردها از جمله:
ساخت و سازهای مسکونی، تجاری و صنعتی
ساخت استخر، مخزن و سازه های آبی
تونل ها و پل ها
سازه های زیرزمینی
نمای ساختمان ها
کف پارکینگ ها و محوطه سازی
استفاده می شوند.
انتخاب نوع مناسب ماده آب گریز با توجه به نوع بتن، شرایط آب و هوایی و کاربرد مورد نظر
آماده سازی صحیح سطح بتن قبل از اعمال ماده آب گریز
دنبال کردن دقیق دستورالعمل های سازنده برای استفاده از ماده آب گریز
رعایت نکات ایمنی هنگام کار با مواد آب گریز
مواد آب گریز کننده بتن با استفاده از روش های مختلفی از نفوذ آب به داخل بتن جلوگیری می کنند.
روش های متداول عملکرد این مواد عبارتند از:
ایجاد لایه محافظ روی سطح بتن:
این روش رایج ترین روش عملکرد مواد آب گریز کننده بتن است. در این روش، ماده آب گریز با ایجاد یک لایه نازک و نفوذ ناپذیر روی سطح بتن، مانع از عبور آب به داخل آن می شود. این لایه می تواند از مواد مختلفی مانند رزین های اپوکسی، اکریلیک، سیلیکونی و یا پلی یورتان ساخته شده باشد.
پر کردن منافذ بتن:
برخی از مواد آب گریز کننده بتن به جای ایجاد لایه روی سطح، به داخل منافذ بتن نفوذ کرده و آنها را مسدود می کنند. این امر با استفاده از ذرات ریز و یا مولکول های آب گریز که در داخل منافذ جذب می شوند، صورت می گیرد.
ایجاد واکنش شیمیایی با سیمان:
نوع دیگری از مواد آب گریز کننده بتن با سیمان واکنش شیمیایی داده و محصولات جدیدی ایجاد می کنند که خاصیت آب گریزی دارند. این محصولات در داخل بتن رسوب کرده و مانع از نفوذ آب می شوند.
ترکیب با آب:
برخی از مواد آب گریز کننده بتن به صورت محلول در آب به کار برده می شوند. این مواد با آب موجود در مخلوط بتن ترکیب شده و خاصیت آب گریزی آن را افزایش می دهند.
پیشنهاد مطالعه : جهت آشنایی با انواع پوشش های ضد اسید بتن و پرداخت سطح بتن کلیک نمایید.
نوع ماده آب گریز: هر نوع ماده آب گریز مکانیزم عملکرد خاص خود را دارد و ممکن است برای همه ی کاربردها مناسب نباشد.
کیفیت ماده آب گریز: استفاده از مواد آب گریز با کیفیت بالا و مرغوب، ضامن عملکرد موثر آنها خواهد بود.
روش اعمال ماده آب گریز: رعایت دقیق دستورالعمل های سازنده برای اعمال ماده آب گریز، از اهمیت بالایی برخوردار است.
شرایط سطح بتن: سطح بتن باید قبل از اعمال ماده آب گریز، تمیز، خشک و عاری از هرگونه آلودگی باشد.
انتخاب ماده آب گریز کننده مناسب برای بتن به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
بتن معمولی: برای بتن معمولی می توان از انواع مختلف مواد آب گریز کننده مانند رزین های اپوکسی، اکریلیک، سیلیکونی و پلی یورتان استفاده کرد.
بتن سبک: برای بتن سبک باید از مواد آب گریز کننده ای استفاده کرد که وزن آنها کم باشد و به تراکم بتن لطمه نزنند.
بتن سنگین: برای بتن سنگین می توان از انواع مختلف مواد آب گریز کننده استفاده کرد، اما باید به مقاومت فشاری و سایر خواص مورد نظر بتن نیز توجه کرد.
آب و هوای گرم و خشک: در آب و هوای گرم و خشک باید از ماده آب گریز کننده ای استفاده کرد که مقاومت بالایی در برابر اشعه UV داشته باشد و از تبخیر آب از داخل بتن جلوگیری کند.
آب و هوای سرد و مرطوب: در آب و هوای سرد و مرطوب باید از ماده آب گریز کننده ای استفاده کرد که مقاومت بالایی در برابر یخ زدگی و ذوب شدن داشته باشد و از نفوذ رطوبت به داخل بتن جلوگیری کند.
سازه های آبی: برای سازه های آبی مانند استخرها و مخازن باید از ماده آب گریز کننده ای استفاده کرد که کاملاً ضد آب باشد و در برابر مواد شیمیایی موجود در آب نیز مقاوم باشد.
نمای ساختمان: برای نمای ساختمان باید از ماده آب گریز کننده ای استفاده کرد که علاوه بر خاصیت آب گریزی، زیبایی ظاهری بتن را نیز حفظ کند.
سازه های زیرزمینی: برای سازه های زیرزمینی باید از ماده آب گریز کننده ای استفاده کرد که مقاومت بالایی در برابر فشار آب و رطوبت داشته باشد.
مایع: مواد آب گریز کننده مایع به راحتی قابل اجرا هستند و می توانند به صورت سطوح وسیعی اعمال شوند.
پودر: مواد آب گریز کننده پودری باید با آب مخلوط شوند و سپس به سطح بتن اعمال شوند.
قیمت مواد آب گریز کننده می تواند بسته به نوع، برند و کیفیت محصول متفاوت باشد.
علاوه بر موارد فوق، در انتخاب ماده آب گریز کننده مناسب، باید به موارد زیر نیز توجه کرد:
مشخصات فنی ماده آب گریز کننده: باید به مشخصات فنی ماده آب گریز کننده مانند میزان نفوذپذیری، مقاومت فشاری، مقاومت در برابر اشعه UV، مقاومت در برابر مواد شیمیایی و … توجه کرد.
سابقه و برند تولید کننده: انتخاب ماده آب گریز کننده از یک برند معتبر و با سابقه به شما اطمینان از کیفیت و عملکرد محصول را می دهد.
تجربیات سایر مصرف کنندگان: می توانید نظرات و تجربیات سایر مصرف کنندگان ماده آب گریز کننده را در اینترنت جستجو کنید.
روش های اعمال مواد آب گریز کننده بتن
روش های مختلفی برای اعمال مواد آب گریز کننده بتن وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.
1. برس کشی:
این روش برای سطوح صاف و صیقلی بتن مناسب است.
در این روش، ماده آب گریز کننده با استفاده از قلم مو یا برس روی سطح بتن اعمال می شود.
2. غلطک زنی:
این روش برای سطوح بزرگ و ناهموار بتن مناسب است.
در این روش، ماده آب گریز کننده با استفاده از غلتک روی سطح بتن اعمال می شود.
3. اسپری کردن:
این روش برای سطوحی که دسترسی به آنها دشوار است مناسب است.
در این روش، ماده آب گریز کننده با استفاده از دستگاه پاشش روی سطح بتن اسپری می شود.
4. غوطه ور سازی:
این روش برای قطعات بتنی پیش ساخته مناسب است.
در این روش، قطعات بتنی در محلول ماده آب گریز کننده غوطه ور می شوند.
استفاده از مواد آب گریز کننده بتن مزایای بسیاری دارد، اما اگر به درستی انتخاب و اعمال نشوند، می توانند عیوبی نیز به همراه داشته باشند.
برخی از عیوب رایج در استفاده از مواد آب گریز کننده بتن عبارتند از:
1. عدم نفوذپذیری کامل:
اگر ماده آب گریز کننده به درستی انتخاب یا اعمال نشود، ممکن است به طور کامل در منافذ بتن نفوذ نکرده و از نفوذ آب به داخل آن جلوگیری نکند.
2. تغییر رنگ بتن:
برخی از مواد آب گریز کننده می توانند باعث تغییر رنگ بتن شوند، به خصوص اگر در معرض نور خورشید قرار بگیرند.
3. ترک خوردن بتن:
اگر ماده آب گریز کننده انعطاف پذیری کافی نداشته باشد، ممکن است در اثر نوسانات دمایی ترک خورده و به بتن آسیب برساند.
4. ایجاد لایه ای نفوذ ناپذیر:
اگر ماده آب گریز کننده لایه ای ضخیم و نفوذ ناپذیر روی سطح بتن ایجاد کند، ممکن است تبادل گاز بین بتن و محیط اطراف را مختل کند و به مرور زمان به بتن آسیب برساند.
5. مشکلات زیست محیطی:
برخی از مواد آب گریز کننده حاوی مواد شیمیایی مضری هستند که می توانند برای محیط زیست مضر باشند.
مواد آب گریز کننده بتن، موادی هستند که به منظور جلوگیری از نفوذ آب و رطوبت به داخل بتن به آن اضافه می شوند. این مواد با ایجاد لایه محافظ روی سطح بتن یا پر کردن منافذ آن، مانع از جذب آب توسط بتن و بروز مشکلات ناشی از آن مانند فرسایش و تخریب بتن، زنگ زدگی میلگردها، رشد قارچ و کپک، کاهش مقاومت و دوام بتن، ایجاد لکه و شوره و … می شوند.
