روان کننده، ابر روان کننده و فوق روان کننده بتن، هر سه نوع افزودنی بتنی هستند که برای افزایش کارایی و روانی بتن استفاده می‌شوند. با این حال، تفاوت‌های اساسی بین این سه نوع افزودنی از نظر قدرت، عملکرد و کاربرد وجود دارد که در انتخاب و استفاده از آنها باید مورد توجه قرار گیرد.
ابر روان کننده بتن: نسل سوم کاهنده‌های آب بتنی هستند که بر پایه پلی‌کربوکسیلات‌ها تولید می‌شوند و به طور قابل توجهی کارایی بتن را افزایش می‌دهند و در عین حال مصرف آب را به طور چشمگیری کاهش می‌دهند. ابر روان کننده‌ها با مکانیزم‌های مختلف از جمله دافعه الکترواستاتیکی و ممانعت فضایی، باعث پراکندگی ذرات سیمان و روان شدن مخلوط بتن می‌شوند.
روان کننده بتن: نسل اول و دوم کاهنده‌های آب بتنی هستند که بر پایه انواع مختلفی از مواد از جمله نفتالین سولفونات‌ها و ملامین سولفونات‌ها تولید می‌شوند و می‌توانند نیاز به آب را تا 15 درصد یا بیشتر کاهش دهند. روان کننده‌ها عمدتاً با مکانیزم دافعه الکترواستاتیکی، باعث پراکندگی ذرات سیمان و روان شدن مخلوط بتن می‌شوند.
فوق روان کننده بتن : نسل سوم کاهنده‌های آب بتنی هستند که بر پایه پلی‌کربوکسیلات‌ها تولید می‌شوند و به طور قابل توجهی کارایی بتن را افزایش می‌دهند و در عین حال مصرف آب را به طور چشمگیری (تا 30 درصد یا بیشتر) کاهش می‌دهند.
ابر روان کننده بتن: ابر روان کننده‌ها به طور قابل توجهی کارآمدتر از روان کننده‌ها هستند و می‌توانند نیاز به آب را تا 30 درصد یا بیشتر کاهش دهند. این امر منجر به تولید بتنی با مقاومت، دوام و کارایی بالاتر می‌شود.
روان کننده بتن: روان کننده‌ها می‌توانند نیاز به آب را تا 15 درصد یا بیشتر کاهش دهند.
فوق روان کننده بتن: عمدتاً با مکانیزم دافعه الکترواستاتیکی، باعث پراکندگی ذرات سیمان و روان شدن مخلوط بتن می‌شوند.
پیشنهاد مطالعه : جهت دسترسی به مجموعه ای از مقالات جامع در زمینه افزودنی های بتن کلیک نمایید.
ابر روان کننده بتن:
فوق روان کننده بتن:
روان کننده، فوق روان کننده و ابر روان کننده بتن، هر سه نوع افزودنی بتنی هستند که علاوه بر افزایش کارایی و روانی بتن، می‌توانند بر زمان گیرش آن نیز تأثیر بگذارند. در این مقاله به بررسی و مقایسه این سه نوع افزودنی از نظر اثر بر زمان گیرش بتن خواهیم پرداخت:
اثر بر زمان گیرش: روان کننده‌های بتن معمولا اثر قابل توجهی بر زمان گیرش بتن ندارند. ممکن است زمان گیرش اولیه (تا 5 ساعت) را کمی به تأخیر بیندازند، اما زمان گیرش نهایی (تا 28 روز) را به طور قابل توجهی تغییر نمی‌دهند.
مکانیسم اثر: روان کننده‌ها با کاهش کشش سطحی بین ذرات سیمان، باعث پراکندگی ذرات و روان شدن مخلوط بتن می‌شوند. این امر تا حدی می‌تواند بر سرعت واکنش‌های شیمیایی هیدراتاسیون سیمان و در نتیجه بر زمان گیرش بتن تأثیر بگذارد.
اثر بر زمان گیرش: فوق روان کننده‌ها می‌توانند زمان گیرش اولیه و نهایی بتن را به طور قابل توجهی به تأخیر بیندازند. این تأخیر می‌تواند تا چند ساعت یا حتی چند روز باشد.
مکانیسم اثر: فوق روان کننده‌ها با مکانیزم‌های پیچیده‌تر و کارآمدتر از روان کننده‌های معمولی، باعث پراکندگی ذرات سیمان و روان شدن فوق‌العاده مخلوط بتن می‌شوند. این امر می‌تواند سرعت واکنش‌های شیمیایی هیدراتاسیون سیمان را به طور قابل توجهی کاهش دهد و در نتیجه زمان گیرش بتن را به تأخیر بیندازد.
اثر بر زمان گیرش: ابر روان کننده‌ها بیشترین تأخیر را در زمان گیرش بتن ایجاد می‌کنند. این تأخیر می‌تواند تا چند ساعت یا حتی چند روز باشد.
مکانیسم اثر: ابر روان کننده‌ها با مکانیزم‌های بسیار پیچیده و کارآمد، باعث پراکندگی فوق‌العاده ذرات سیمان و روان شدن فوق‌العاده مخلوط بتن می‌شوند. این امر می‌تواند سرعت واکنش‌های شیمیایی هیدراتاسیون سیمان را به طور قابل توجهی کاهش دهد و در نتیجه زمان گیرش بتن را به طور چشمگیری به تأخیر بیندازد.
پرداخت پذیری بتن به سهولت صاف و صیقلی شدن سطح بتن پس از سفت شدن اشاره دارد. این امر بر زیبایی ظاهری بتن و همچنین مقاومت آن در برابر نفوذ آب و مواد شیمیایی تاثیرگذار است.
روان کننده، فوق روان کننده و ابر روان کننده هر سه نوع افزودنی بتنی هستند که می‌توانند بر پرداخت پذیری بتن تاثیر بگذارند. با این حال، تفاوت‌های ظریفی بین این سه نوع افزودنی در این زمینه وجود دارد:
روان کننده‌های بتن با کاهش کشش سطحی بین ذرات سیمان، باعث روان شدن مخلوط بتن و افزایش کارایی آن می‌شوند.
این امر تا حدی به سهولت پرداخت بتن کمک می‌کند، اما به طور کلی روان کننده‌ها تاثیر قابل توجهی بر پرداخت پذیری بتن ندارند.
در واقع، به دلیل افزایش محتوای آب در مخلوط بتنی حاوی روان کننده، ممکن است پرداخت آن کمی دشوارتر شود.
فوق روان کننده‌ها با مکانیزم‌های پیچیده‌تر و کارآمدتر از روان کننده‌های معمولی، باعث پراکندگی ذرات سیمان و روان شدن فوق‌العاده مخلوط بتن می‌شوند.
این امر به طور قابل توجهی بر پرداخت پذیری بتن تاثیر مثبت می‌گذارد و سطحی صاف‌تر و صیقلی‌تر را به ارمغان می‌آورد.
فوق روان کننده‌ها با کاهش نیاز به آب در مخلوط بتنی، تراکم و مقاومت آن را افزایش می‌دهند که این امر نیز به نوبه خود به بهبود پرداخت پذیری بتن کمک می‌کند.
ابر روان کننده‌ها نوع خاصی از فوق روان کننده‌ها هستند که با عملکرد و مزایای بیشتر، در رده برترین افزودنی‌های بتنی قرار می‌گیرند.
ابر روان کننده‌ها تاثیر فوق‌العاده‌ای بر پرداخت پذیری بتن دارند و سطحی بسیار صاف و صیقلی را ایجاد می‌کنند.
این امر به دلیل کاهش چشمگیر نیاز به آب و افزایش تراکم و مقاومت بتن در مخلوط‌های حاوی ابر روان کننده است.
نوع و کیفیت سیمان: سیمان‌های با دانه بندی ریزتر و سطح صاف‌تر، پرداخت پذیری بهتری دارند.
نوع و دانه بندی سنگدانه‌ها: ماسه و شن با دانه بندی ریز و یکنواخت، پرداخت پذیری بهتری را به ارمغان می‌آورند.
نسبت آب به سیمان: هر چه نسبت آب به سیمان کمتر باشد، تراکم و مقاومت بتن بیشتر و پرداخت پذیری آن بهتر خواهد بود.
نوع و میزان افزودنی‌های بتنی: فوق روان کننده‌ها و ابر روان کننده‌ها به طور قابل توجهی پرداخت پذیری بتن را بهبود می‌بخشند.
روش اختلاط و قالب بندی: اختلاط کامل و صحیح بتن و همچنین استفاده از قالب‌های صاف و صیقلی به پرداخت پذیری بهتر بتن کمک می‌کند.
شرایط عمل آوری: عمل آوری مناسب بتن در شرایط رطوبت و دمای مطلوب، تراکم و مقاومت آن را افزایش می‌دهد و پرداخت پذیری را بهبود می‌بخشد.
برای دستیابی به بهترین نتیجه در پرداخت پذیری بتن، باید از نوع و میزان مناسب افزودنی بتنی متناسب با نوع بتن، شرایط اجرا و الزامات طرح استفاده کرد.
رعایت نسبت آب به سیمان مناسب و عمل آوری صحیح بتن نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.
استفاده از ابزار و تجهیزات مناسب برای پرداخت بتن مانند ماله دستی یا برقی نیز می‌تواند به دستیابی به سطحی صاف و صیقلی کمک کند.
